De eerste week aan boord
Blijf op de hoogte en volg Rachel
22 Maart 2015 | Madagascar, Toamasina
Hoi allemaal,
De eerste week zit er alweer op! De tijd vliegt echt voorbij. Ik ben inmiddels al een beetje gewend en het wordt alleen maar leuker :)
Ik heb afgelopen dinsdag, woensdag en donderdag gewerkt. Het is leuk werk om te doen, maar wel behoorlijk druk. Met de lunch zorg je dat er voor 600 man een maaltijd is! Mentaal is het werk niet heel uitdagend. De spannendste vraag is of ik dit keer alle spreads in de goede volgorde op de trolleys heb gezet. Verder wordt er van me verwacht dat ik dat ik bijhoud of de koffiemachines weer aangezet moeten worden, of het buffet aangevuld moet worden, of er genoeg bestek is en dat soort dingen. De werkdagen zijn lang, namelijk van 5.30-19.00. 5AM opstaan blijkt niet helemaal mijn ding te zijn en vroeg naar bed gaan is dat helaas ook niet. Gelukkig heb ik 2 pauzes van ongeveer 2 uur gedurende de dag, waarbij ik kan slapen in de eerste. In de tweede ga ik meestal naar het zwembad helemaal bovenop het schip. Niet verkeerd!
Het is leuk om met de Day Crew (lokale bevolking) samen te werken. Ze zijn allemaal heel hartelijk en willen je graag de stad laten zien en Malagasy leren. Ik zal straks met een meisje van de Day Crew naar de universiteit gaan, om daar haar zus en vrienden te ontmoeten en het gebouw te bekijken (schijnt mooi te zijn). Ik ben benieuwd. Komende tijd zal ik proberen mijn Frans een beetje bij te spijkeren, zodat ik makkelijker kan communiceren met de lokale bevolking.
Op vrijdag ben ik voor het eerst naar een lokale markt geweest in de stad. Ria, een Nederlandse die al 9 maanden aan boord is, heeft me rondgeleid. Het is bijzonder om voor het eerst op zo een markt rond te lopen. Je kijkt je ogen uit, alles is er te koop, waaronder ook losse stripjes antibiotica en andere medicatie. Bizar.
Het toffe aan het wonen op een schip met mensen van meer dan 40 verschillende nationaliteiten is dat je heel veel kan leren. Zo leer ik bijvoorbeeld meer over de situatie in een bepaald land en over hoe dingen als ziektekostenverzekeringen daar geregeld zijn. Ik hoop een stuk meer wereldwijs terug te komen.
Een wat minder leuk ding van het 'ship life' is dat er af en toe ineens geen water meer uit de kraan komt. Wanneer het dan weer werkt is het water dat verschijnt geelbruinig, roestig en troebel. Ik heb al een blondine horen klagen over verkleurd haar na het douchen.
Mercyships doet heel veel goede dingen in de stad. Het voelt goed om voor deze organisatie te werken. Momenteel wordt een gebouw gerenoveerd om daar dokters op te leiden. Volgend jaar zal het schip weer hier liggen, maar als ze daarna vertrekken is het niet zo dat zij niets achterlaten en dat vind ik heel gaaf. Iets wat ik wel een beetje lastig vind, is de hoeveelheid eten hier aan boord. Waar ik eerst bang was te hard af te vallen, hoop ik nu dat ik niet met twee keer zoveel gewicht terugkom. Als je te lang op de boot woont, krijg je 'Mercy Hips', zegt men. Ik vind dat je voor goed eten moet zorgen voor je vrijwillige personeel, maar het voelt een beetje dubbel dat ik mijn best moet doen niet aan te komen, terwijl een groot deel van Madadgascar honger lijdt. Het zal er vast mee te maken hebben dat de organisatie Amerikaans is..
Dit was wel weer genoeg voor deze keer denk ik. Als je het leuk vindt me te volgen kan je je aanmelden voor de mailinglijst. Dan stop ik nu met linkjes op FB plaatsen haha.
Liefs.
De eerste week zit er alweer op! De tijd vliegt echt voorbij. Ik ben inmiddels al een beetje gewend en het wordt alleen maar leuker :)
Ik heb afgelopen dinsdag, woensdag en donderdag gewerkt. Het is leuk werk om te doen, maar wel behoorlijk druk. Met de lunch zorg je dat er voor 600 man een maaltijd is! Mentaal is het werk niet heel uitdagend. De spannendste vraag is of ik dit keer alle spreads in de goede volgorde op de trolleys heb gezet. Verder wordt er van me verwacht dat ik dat ik bijhoud of de koffiemachines weer aangezet moeten worden, of het buffet aangevuld moet worden, of er genoeg bestek is en dat soort dingen. De werkdagen zijn lang, namelijk van 5.30-19.00. 5AM opstaan blijkt niet helemaal mijn ding te zijn en vroeg naar bed gaan is dat helaas ook niet. Gelukkig heb ik 2 pauzes van ongeveer 2 uur gedurende de dag, waarbij ik kan slapen in de eerste. In de tweede ga ik meestal naar het zwembad helemaal bovenop het schip. Niet verkeerd!
Het is leuk om met de Day Crew (lokale bevolking) samen te werken. Ze zijn allemaal heel hartelijk en willen je graag de stad laten zien en Malagasy leren. Ik zal straks met een meisje van de Day Crew naar de universiteit gaan, om daar haar zus en vrienden te ontmoeten en het gebouw te bekijken (schijnt mooi te zijn). Ik ben benieuwd. Komende tijd zal ik proberen mijn Frans een beetje bij te spijkeren, zodat ik makkelijker kan communiceren met de lokale bevolking.
Op vrijdag ben ik voor het eerst naar een lokale markt geweest in de stad. Ria, een Nederlandse die al 9 maanden aan boord is, heeft me rondgeleid. Het is bijzonder om voor het eerst op zo een markt rond te lopen. Je kijkt je ogen uit, alles is er te koop, waaronder ook losse stripjes antibiotica en andere medicatie. Bizar.
Het toffe aan het wonen op een schip met mensen van meer dan 40 verschillende nationaliteiten is dat je heel veel kan leren. Zo leer ik bijvoorbeeld meer over de situatie in een bepaald land en over hoe dingen als ziektekostenverzekeringen daar geregeld zijn. Ik hoop een stuk meer wereldwijs terug te komen.
Een wat minder leuk ding van het 'ship life' is dat er af en toe ineens geen water meer uit de kraan komt. Wanneer het dan weer werkt is het water dat verschijnt geelbruinig, roestig en troebel. Ik heb al een blondine horen klagen over verkleurd haar na het douchen.
Mercyships doet heel veel goede dingen in de stad. Het voelt goed om voor deze organisatie te werken. Momenteel wordt een gebouw gerenoveerd om daar dokters op te leiden. Volgend jaar zal het schip weer hier liggen, maar als ze daarna vertrekken is het niet zo dat zij niets achterlaten en dat vind ik heel gaaf. Iets wat ik wel een beetje lastig vind, is de hoeveelheid eten hier aan boord. Waar ik eerst bang was te hard af te vallen, hoop ik nu dat ik niet met twee keer zoveel gewicht terugkom. Als je te lang op de boot woont, krijg je 'Mercy Hips', zegt men. Ik vind dat je voor goed eten moet zorgen voor je vrijwillige personeel, maar het voelt een beetje dubbel dat ik mijn best moet doen niet aan te komen, terwijl een groot deel van Madadgascar honger lijdt. Het zal er vast mee te maken hebben dat de organisatie Amerikaans is..
Dit was wel weer genoeg voor deze keer denk ik. Als je het leuk vindt me te volgen kan je je aanmelden voor de mailinglijst. Dan stop ik nu met linkjes op FB plaatsen haha.
Liefs.
-
22 Maart 2015 - 22:12
Paul Van 't Hoff:
Rachel, ik heb met veel interesse en plezier je verslag gelezen. Vanavond je moeder gesproken, ze kwam eten brengen lief he, ze zijn apetrots op je dat je dit bent gaan doen. Ik wil graag op de hoogte blijven van jou wel en wee dus mogelijk kan ik op de maillijst komen. Kan ik tijdens het bezoek aan Gré het voorlezen.
Veel succes met je werk, je moet maar denken al is het zwaar, dat je daarnaast veel ervaring opdoet en dat komt altijd weer wel eens van pas. (hoor opa de buurman)
Groet en hou je taai,
Paul -
22 Maart 2015 - 23:41
Opa Oversier:
Lieve Rachel,
dank je wel voor de update van je verblijf in M. We houden het goed bij. Sta nu op de mailinglist want we willen niets missen. Sterkte met alle spannende ontwikkelingen.
groetjes en kusje
opa en oma -
23 Maart 2015 - 18:10
Rachel Oversier:
Leuk om te lezen dat jullie zo meeleven! Bedankt :)
@ Paul van 't Hoff: Doe de groetjes aan Gre en beterschap voor haar. Ik hoop dat het snel wat beter gaat. Ik heb u aangemeld voor de mailinglist.
-
23 Maart 2015 - 18:52
Emmy Lingen:
Hoi Rachel,
Wat leuk je eerste verslagen te lezen en te merken dat je het goed maakt. Wat zul jij veel kennis en ervaring op doen op allerlei gebied. Onbetaalbaar... -
25 Maart 2015 - 14:13
Opa R En Oma A:
Lieve Rachel,
Na vanmorgen even met je te hebben geskypt (wat een uitvinding!) waarbij je al het een en ander hebt verteld is het heel boeiend en informatief dit verslag te lezen. Wat heb je al veel te vertellen na de eerste week aan boord. Kun je het als je weer terugbent ook printen en in een "logboek"verzamelen en bewaren? Dat zou mooi zijn!
Ik ga proberen een goede kaart van Madagascar te zoeken om een indruk te krijgen waar je zoal verblijft.
Liefs, XXX
-
27 Maart 2015 - 11:54
Rachel Oversier:
Hoi opa en oma!
Dat is inderdaad een mooie uitvinding :) Ja dat kan en dat ga ik ook zeker doen!
Leuk! Toamasina heet de plaats.
Liefs -
02 April 2015 - 22:40
Nelleke:
Hoi Rachel,
Super, om zo een indruk te krijgen van wat je doet en meemaakt! Geniet zoveel mogelijk!
(Mag ik Herma af en toe bijpraten, of heb je contact met hen?)
groetjes Nelleke -
07 April 2015 - 12:43
Rachel Oversier:
Hoi Nelleke!
Leuk dat u mijn blog volgt! En natuurlijk mag dat! Ik heb op dit moment geen contact met hen.
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
