Ruim over de helft!

Lieve allemaal,

Het is alweer eventjes geleden dat ik geschreven heb realiseer ik me. Het schiet er zo vaak bij in! Ik zal even wat hoogtepunten opnoemen.

Woendag 22 april heb ik een operatie bijgewoond en wel een heel bijzondere! Het klinkt allemaal wat vies. Menig persoon die enthousiast vroeg welke operatie ik had gezien kreeg vervolgens spijt en vroeg me om te stoppen met praten. De patiente die geopereerd werd had een tumor achter haar oog, die al zo’n 2 jaar aanwezig was. De tumor duwde haar oog naar voren en naar beneden en maakte haar gezicht erg asymmetrisch. Toen de tumor werd verwijderd, bleef er een ruimte over die opgevuld moest worden. Hiervoor werd een stuk vet van rondom het heupbot gebruikt en daarnaast een stuk schedel. Toen ik binnenkwam (de tumor was toen al verwijderd) was het gezicht van de patient ‘losgemaakt’ van de schedel (rondom de haargrens zat de snede). In een film had ik dat naar gevonden, maar in het echt kon ik er gewoon naar kijken. De dokter verwijderde een stukje schedel met een boor die alleen aan de zijkant boorde en die automatisch stopte wanneer deze door het bot heen was. Vervolgens werden het vet en het bot achter het oog gebracht en werd de hoofdhuid weer aan elkaar gemaakt. Het was echt super indrukwekkende operatie. Mijn enthousiasme voor de geneeskunde was gelijk helemaal terug! Ik heb gewoon zin om weer te studeren.
Zondag 26 april ben ik met Belinda naar de dienst in het Hope Centre geweest. Het is heel tof om te zien hoe enthousiast voor God deze mensen zijn en hoe zij het geloof ‘vieren’. We hebben ook nog even met de kinderen gespeeld. Belinda (uit Noorwegen) is een goede vriendin aan het worden en dat is heel leuk. (Ook omdat Noorwegen niet gelijk betekent dat je diegene nooit meer ziet )
Donderdag 23 april ben ik met een ministry-uitje meegegaan naar een school voor geestelijk gehandicapten. Het was erg leuk om met de kinderen te spelen, ze zijn zo ontzettend lief! Het kost weinig moeite om een stralende lach op hun gezicht te krijgen. Ook deze kinderen werden met veel liefde opgevangen en dat was heel mooi om te zien. Ik hoop de kinderen nog een keer te bezoeken!
En dan maandag 27 april: Koningsdag! Ria en ik zijn naar de Shoprite geweest (een op een Intermarché lijkende supermarket) en hebben daar orange cake bakpakketen gekocht. ‘s Avonds hadden we alle Nederlanders uitgenodigd om taart en koffie/thee te drinken. Velen kwamen en het was een heel gezellige avond.
Woensdag 29 april heb ik mijn bloed laten testen om bloeddonor te worden. Ik blijk B negatief te zijn (één na zeldzaamste bloedtype in NL, ik ben dus best een beetje bijzonder). Het schijnt dat ze O en B nodig hebben, dus de kans is aanwezig dat ik opgeroepen word.
Zaterdag 2 mei vetrokken we met vijf meiden richting Palmarium, een ander regenwoud dan die ik al bezocht heb. De andere vier meiden (waaronder Ria) waren allen verpleegkundigen en het was echt een leuke groep. Om daar te komen moesten we 3 uur varen op het kanaal. Er was veel te zien, we vaarden langs allerlei dorpjes. Palmarium Hotel bleek echt een paradijs te zijn en we werden heel gastvrij ontvangen. ‘s Middags hebben we aan het water van het kanaal gelegen. We wisten niet of er Schistosomiasis (parasiet die leeft in zoet, stilstaand water) in het water zat, maar na even overwegen zijn we toch maar gaan zwemmen. Als ik ‘s avonds uitslag zou krijgen of na een week moest hoesten (vanwege parasieten in mijn longen) zou ik gelijk de medicatie kunnen krijgen en erg groot was de kans niet. We hebben vervolgens een nachttour gedaan en daarvoor moesten we 10 minuten varen. Het onweerde ver weg en dat was heel mooi om te zien (hoewel het niet denderend is dan op het water te zijn, maarja). Tijdens de nachttour zagen we een special soort lemur, de Aye-Aye. Deze ziet er wat enger, grijzer, ouder en stoffiger uit dan de anderen.
Na de ‘nachttour’ gingen we avondeten. Ik had tonijn en hoewel het een erg sterke smaak had was het heel lekker. Tijdens het diner trad er een soort dansgroep op en we werden gedwongen mee te dansen, dus uiteindelijk deden we dat maar. Daarna had ik plots heel erg kloppende hoofdpijn. Ik zei tegen Ria dat het leek alsof ik ineens gedehydreerd was. Toen we terugliepen naar de bungalow keek ik in de spiegel en mijn beide ogen waren rood. Ook kreeg ik hartkloppingen (120/min, normal 60) en ik begon me wel een beetje zorgen te maken. Dat verergerde toen ik mijn kleding uitdeed en bleek dat mijn hele lichaam vuurrood was met af en toe een vlek in normale huidskleur. Met Ria probeerde ik een differential diagnose (lijst met mogelijke oorzaken) op te stellen en een allergische reactie leek het meest logisch. Ook de schistosomiasis en dehydratie stonden nog in het lijstje, maar wel stukken lager. Omdat ik tijdens het eten ook een beetje gamba op had stond deze op nummer 1 als veroorzaker van de allergische reactie (ik had daar nooit eerder een reactie op gehad, maar een allergie ‘bouwt op’, en seafood staat er bekend om). We zijn naar de bungalow van de andere verpleegsters gelopen en zij hebben mij gelijk Benadryl (een antihistaminicum, in NL niet verkrijgbaar), anti-histamine-oogdrupppels en hydrocortisoncrème voor mijn huid gegeven, die erg begon te jeuken. Mocht ik ademhalingsmoeilijkheden krijgen, dan had een van de meiden zelfs een epi-pen mee. Ideaal om met verpleegkundigen te reizen! Na een half uurtje zag ik mijn roodheid langzaam wegtrekken en mijn hartslag werd weer normaal. In die tijd had Ria even in een medisch boekje gekeken onder het kopje ‘seafood’ en toen werd duidelijk wat ik had: scombroïde vergiftiging. Als tonijn en gerelateerde vissoorten niet goed bewaard worden ontstaat er en verhoogde concentratie histamine. De tonijn krijgt dan een sterk peperachtige smaak . Op de hoge histamineconcentratie kan je een allergie-achtige reactie krijgen. Weer wat geleerd! Pas op met tonijn in een ontwikkelingsland. De volgende ochtend voelde ik me weer helemaal goed en na een heel lekker ontbijt gegeten te hebben deden we een andere tour. We zagen heel veel verschillende lemurs en we mochten ze banaan voeren. Het blijft leuk!
Afgelopen maandag en dinsdag heb ik gewerkt. Ik merk dat ik daar niet veel over schrijf. Ons team is veranderd en Fleur, een Nederlands meisje, is erbij gekomen. Het werk loopt nu allemaal heel soepel en het is gezellig! De dagwerkers proberen ons Malagasy te leren en ik hen Nederlands, dat zorgt voor hilarische gesprekken.

Dit zijn wel de meest bijzondere dingen die ik heb gedaan de afgelopen 2,5 week. De tijd gaat snel en ik geniet hier erg, het is zo bijzonder om dit allemaal mee te maken! Ik ben inmiddels bijna 8 weken van huis, nog 5 weken te gaan en dan ben ik weer thuis. Heimwee heb ik niet, maar ik kan er al wel naar uitkijken om weer in Nederland te zijn en iedereen weer te zien.

Liefs, Rachel